Veel gestelde vragen

Risicosignalering is een veelomvattend begrip waar een wereld van methodieken achter schuil gaat. Iedere hulpverlenende instantie bepaalt zelf, op grond door hen zelf opgestelde risicoprofielen, wanneer een situatie zorgelijk is of niet. Het verdient aanbeveling dat risicoprofielen per werkveld zoveel mogelijk uniform zijn: iedereen signaleert op grond van dezelfde risico's. Om dit proces te ondersteunen dienen de universele rechten van het kind als handvat.

Ja, alle ouders en jeugdigen waarvan het systeem een match heeft gemaakt krijgen een brief. In de brief staat welke organisaties betrokken zijn bij de match en wat de vervolgstappen zijn. De jeugdige / ouders / verzorgers kunnen contact opnemen met de verwijsindex NML en inzicht krijgen in de matchmelding.

De verwijsindex risico's jeugdigen is tot stand gekomen in opdracht van het ministerie van Jeugd en Gezin, in samenwerking met een aantal expertgemeenten en de Vereniging van Nederlandse Gemeenten. Uit rapporten van onder andere Operatie JONG bleek dat vaak meerdere hulpverlenende instanties zich tegelijkertijd met jeugdigen bezighouden, maar dat zij nog te weinig informatie met elkaar delen en onvoldoende samenwerken. Dit komt doordat zij in verschillende disciplines of gemeenten actief zijn en vaak niet van elkaar weten dat zij met dezelfde jeugdige te maken hebben. De Verwijsindex wil dit voorkomen door risicosignalen van hulpverleners over jeugdigen, uit heel Nederland, bij elkaar te brengen. Zo kunnen hulpverleners eenvoudig en in een vroegtijdig stadium contact met elkaar opnemen voor betere hulp aan de jongere. van dienstverlening en naar het profiel van de jeugdige. Op basis van een gezamenlijke analyse wordt besloten hoe en welk nieuw "aanbod" de jeugdige krijgt.

Nee, het systeem is zo gebouwd dat alleen geautoriseerde gebruikers van aangesloten organisaties het systeem kunnen gebruiken. Bovendien heeft het systeem geen zoekfunctie: ook geautoriseerde gebruikers kunnen niet opzoeken of een kind in het systeem voorkomt. Men ziet dat enkel, als men het kind zelf heeft vermeld in de Verwijsindex.

Nee, slechts actuele gegevens worden gebruikt om een nieuwe match te bepalen. Jeugdigen waarvan ooit een traject met goed resultaat is afgerond hebben weer twee keer een signalering nodig om een nieuwe match te veroorzaken.

Ja, de werkwijze van de verwijsindex NML is aangemeld bij het College Bescherming Persoonsgegevens. Door de hulpverleners worden alleen de NAW-gegevens, het GBA-nummer, geboorte- en signaleringsdatum aan de verwijsindex NML doorgegeven. De verwijsindex NML ontvangt geen dossiers en weet de reden van signalering niet. De verwijsindex NML is van het dat en niet van het wat!

Nee, de verwijsindex NML is niet verantwoordelijk voor de inhoud en het aanbod van een organisatie voor een jeugdige. De hulpverlenende instantie heeft een eigen kerntaak en zal vanuit deze kerntaak de jeugdige altijd een traject aanbieden. De verwijsindex NML is slechts een hulpmiddel voor professionals om van elkaar op de hoogte te zijn dat ze betrokken zijn bij een zelfde jeugdige.

Een jeugdige die verhuist naar een andere regio wordt ook aangemeld bij de VIR (landelijke verwijsindex risico's jeugdigen). In de nieuwe gemeente komt dan een signaal binnen over diezelfde jeugdige zodat contacten kunnen worden gelegd en de hulpverlening ook in de nieuwe gemeente doorgang kan vinden. Dit werkt hetzelfde wanneer een jeugdige vanuit een andere gemeente naar onze regio komt.

Ja, ervaringsgegevens uit o.a. Rotterdam geven aan dat de verwijsindex NML probleemloos de signaleringen en de te verwachten matches aankan.

Ja, in het systeem zitten veel gegevens. Het gaat dan om gegevens zoals bijvoorbeeld, wie signaleren nu jeugdigen, hoe lang duurt een traject, uit welke gemeente komen de meeste matches, welke organisaties zijn vaak betrokken bij een match, wie is vaak de hoofdregisseur, waar stokt het proces, hoeveel interventies zijn er gepleegd .